Teatr Marebito został założony w 2005 roku przez Adriannę Kabzę oraz Elżbietę Jabłońską, by nadać formę artystyczną ich poszukiwaniom międzykulturowym i egzystencjalnym. Zainteresowanie Teatru skupia się na ruchu i tym, co on przekazuje.
Nasz pierwszy spektakl, „Serce Dzwonu”, oparty na chińskiej baśni, łączył techniki tańca współczesnego z działaniami performatywnymi i elementami teatru Nō. W 2007 powstał spektakl „Pani Koch” na podstawie dramatu Mirona Białoszewskiego. Choć w tym przedstawieniu ważniejsze było aktorstwo niż taniec, wciąż ruch, czy też szeroko pojęty gest, był głównym środkiem wyrazu. Badaliśmy jak uwrażliwienie ciała, rozwijane dzięki treningowi teatru fizycznego, może pogłębić tradycyjnie pojętą grę aktorską. W spektaklu „Opowieść o kobiecie, która tańczyła” - grę aktorską zastąpiły skodyfikowane formy tańca z różnych stron świata.
Istotny element poszukiwań teatralnych i treningu aktorskiego w Teatrze Marebito stanowiła praktyka tańca i śpiewu tradycyjnego japońskiego Teatru Nō.
Zależy nam na tym, by wykorzystać zdolność ciała i głosu do bezpośredniego i prostego wyrażania nawet najgłębszych stron ludzkiego doświadczenia.
Fascynuje nas teatr, w którym zintensyfikowana obecność sceniczna pozwala na zaistnienie głębokiego przekazu dramatycznego przy minimalnych środkach wyrazu.
